İzmir’de Ağustos ayı itibarıyla 11 merkez ilçede başlayan ve 31 Ağustos’a kadar uzatılan planlı su kesintileri, kentteki su krizini yeniden gündeme taşıdı. Tahtalı Barajı’nda doluluk oranı %6,71’e kadar düşerken, Gördes Barajı’nda bu yıl hiç su kalmadı. İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin daha önce başlattığı ancak uygulamada geri çekilen “Sünger Kent” projesi, Türkiye İşçi Partisi (TİP) İzmir İl Örgütü tarafından yeniden gündeme getirildi.

TİP İzmir İl Örgütü yaptığı açıklamada, su krizinin yalnızca kuraklıkla açıklanamayacağını belirterek, “Bu kriz, kapitalist üretim politikalarının, özelleştirme uygulamalarının ve halkçı yönetim anlayışının yokluğunun doğrudan sonucudur” ifadelerine yer verdi. Açıklamada, PETKİM gibi özel şirketlerin baraj sularına öncelik tanınması, tarımda vahşi sulama tekniklerinin hâlâ yaygın olması ve altyapı eksikliklerinin krizi derinleştirdiği vurgulandı.

TİP, özellikle İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin daha önce gündeme getirdiği ancak yeni yönetim tarafından rafa kaldırılan “Sünger Kent” projesine destek verdiğini duyurdu. Projenin, yağmur suyunun toprakla buluşmasını sağlayarak yeraltı su kaynaklarını besleyeceği ve kentsel su döngüsünü iyileştireceği belirtilerek, “Bu tür bilimsel ve halkçı projeler iptal edilmemeli, güçlendirilerek hayata geçirilmelidir” denildi.

TİP’in açıklaması şu şekilde:

İZMİR’DE YAŞANAN SU KRİZİNİN KAYNAĞI HALKÇI POLİTİKALARIN YOKLUĞU VE YANLIŞ YÖNETİM ANLAYIŞIDIR!

Yapılan bir duyuru ile İzmir’deki su kesintilerinin Ağustos sonuna kadar uzatıldığını öğrendik. İzmir’de 2025 Ağustos ayı itibarıyla başlayan su kesintileri, basit bir kuraklık sorunu değil, kapitalist üretim politikalarının, küresel ısınmanın ve siyasi iktidarın halkçı politikaları yok saymasının yol açtığı derin bir krizin yansımasıdır.

Ülke Genelinde Su Krizine Neden Olan Sorunlar

– Tarımda vahşi sulama tekniklerinin kontrolsüzce kullanılması ve yeni teknolojilere teşvik verilmemesi,
– Orman yangınlarına yeterince müdahale edilmemesi, yangın sonrası alanların imara açılarak doğal kaynakların talan edilerek su döngüsünün bozulması,
– İzmir’deki Çamlı ve Gördes barajları çevresindeki faaliyetler gibi baraj ve sulak alanların maden sahalarına dönüştürülmesi su kaynaklarını kullanılamaz hale getirilmesi,
– PETKİM’in baraj suyu kesintilerinde olduğu gibi, özelleştirme politikaları nedeniyle kamu barajlarının yurttaşlara değil şirketlere öncelik tanıması,
– Şehir planlamasında betonlaşmanın yağmur suyunun toprağa ulaşmasını engellemesi ve yeni teknolojiler yerine eski yöntemlerin kullanılması.

Tasarruf Politikaları Adaletsiz

Büyük şirketlerinin lüks tüketimi görmezden gelinirken, yurttaşlara tasarruf dayatılıyor. Baraj, maden ve santral projelerinde halkın bilgilendirilmemesi ve sürece katılmaması, denetimsizliği ve doğal kaynakların tükenmesini hızlandırıyor.

İzmir’deki Su Krizinin Temel Nedenleri

– İZSU’nun kademeli faturalandırma sistemindeki hakkaniyetsizlikler. Bu sistemin yeniden düzenlenmesi gerekmektedir.
– Altyapı sorunları nedeniyle su borularından sızan kaçak su miktarı bilindiğinden çok daha fazladır. Bu konuda yerel yönetimin yeterince adım atmaması krizi büyütüyor. Elektrik, doğalgaz gibi yer altı çalışmaları sırasında İZSU yetkililerine haber verilmemesi kaynaklı altyapı hasarları ise geri dönülemez sonuçlara yol açıyor. Bunun en acı sonuçlarından biri ise Alsancak’ta yağmur sonrası iki yurttaşımızın kaybıdır.
– İşletmelerin suyu geri dönüştürmek yerine kanalizasyona vermesi ve sünger kent gibi alternatif projelere bütçe ayrılmaması da su krizini derinleştiriyor. Yerel yönetimlerin bu projeleri desteklememesi ve başlatılan çalışmaların halka şeffaf bir şekilde açıklanmaması ise krizin çözümünü zorlaştırıyor.

Halkçı politikalarla su krizine son vermek için;

● Tarımda modern sulama teknikleri teşvik edilmeli,
● Ormanlar korunmalı, imar rantına son verilmeli,
● Barajlar halkın kullanımına açılmalı, özelleştirme politikaları terk edilmeli,
● Maden alanlarındaki kontrolsüz su kullanımlarına sınırlamalar getirilmeli,
● Yağmur suyunu değerlendiren projeler hayata geçirilmeli,
● Adil vergi ve tasarruf politikaları uygulanmalı,
● Yerel yönetimler altyapıyı güçlendirmeli, geri dönüşüm projeleri desteklenmeli,
● Halkın katılımıyla şeffaf yönetim sağlanmalıdır.
Bu su krizi, siyasi iktidarın halkçı ve bilimsel politikalardan ne kadar uzak olduğunun en somut göstergesidir. İzmirli hemşerilerimizin yaşadığı bu çile merkezi ve yerel iktidarın vurdumduymazlığının acı bir tablosudur. Biz bu krizin çözümü için verdiğimiz önerilerin takipçisi olacağız. Unutulmamalıdır ki su, bir meta değil, çok temel bir canlı hatta ekosistem hakkıdır. Bu hakkı korumak için mücadelemizi inatla sürdüreceğiz. İzmir halkını suyuna sahip çıkmaya, iktidarı ve İzmir Büyükşehir Belediyesini ise halkçı ve şeffaf çözümler üretmeye çağırıyoruz!